Przed przystąpieniem do badania, pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach i suplementach, ponieważ niektóre z nich mogą wpływać na wyniki badania. Nie jest wymagane specjalne przygotowanie, jednak zaleca się, aby w dniu badania skóra była czysta, bez stosowania balsamów czy kremów.

Badanie EMG składa się z dwóch głównych części: badania przewodnictwa nerwowego (NCS) i elektromiografii właściwej.

1. Badanie przewodnictwa nerwowego (NCS): Polega na ocenie szybkości przewodzenia impulsów elektrycznych przez nerwy. Lekarz umieszcza elektrody na skórze w miejscach, gdzie przebiegają badane nerwy. Następnie, za pomocą specjalnego urządzenia, wysyła krótkie impulsy elektryczne, które pobudzają nerw. Elektrody rejestrują czas, jaki impuls potrzebuje, aby przejść przez nerw.

2. Elektromiografia właściwa: Lekarz używa cienkiej igły-elektrody, którą wprowadza do badanego mięśnia. Pacjent może być proszony o delikatne napinanie lub rozluźnianie mięśnia. Igła rejestruje aktywność elektryczną mięśnia w spoczynku oraz podczas ruchu. Wzorce tej aktywności mogą wskazywać na obecność chorób neuromięśniowych.

Badanie EMG może pomóc w diagnozowaniu:

• Chorób nerwów obwodowych, takich jak neuropatie
• Uszkodzeń korzenia nerwowego, np. spowodowanych przez dyskopatię
• Chorób mięśni, w tym dystrofii mięśniowych
• Chorób połączenia nerwowo-mięśniowego, jak miastenia

Badanie EMG jest generalnie bezpieczne. Możliwe są niewielkie dolegliwości w miejscu wkłucia igły, ale powinny one szybko minąć. Wyniki badania są interpretowane przez neurologa lub lekarza rehabilitacji, który następnie omawia je z pacjentem, przedstawiając ewentualne dalsze kroki diagnostyczne lub lecznicze.

Badanie wykonywać będzie lek.med. Katarzyna Lewczuk, specjalistka neurolog z wieloletnim doświadczeniem. Przyjmuje osoby dorosłe.