Absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego ▪ Certyfikowany międzynarodowy terapeuta metody VOJTY
(Internationale Vojta Gesellschaft) ▪ Dyplomowany teraupeta PNF (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation)
Przyjmuje dzieci od 0 roku życia: ▪ dzieci grup ryzyka, ▪ zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowo-mięśniowej (asymetrie
ułożeniowe), ▪ dzieci z uszkodzeniami mózgu, ▪ dzieci starsze z problemami powstałymi na tle zaburzeń ortopedycznych i
neurologicznych.
Dziedzina medycyny zajmująca się rozwijaniem, utrzymywaniem i przywracaniem maksymalnej sprawności ruchowej u
pacjentów i poprawą funkcji życiowych. Wskazania do terapii metodą Vojty:
Problemy zdrowotne u niemowląt, dzieci, młodzieży: ▪ zaburzenia ośrodkowej koordynacji nerwowomięśniowej (asymetrie
ułożeniowe dotyczące pochylenia głowy, asymetrii tułowia, chętniejszego używania jednej kończyny); ▪ zaburzenia motoryki
spowodowanej uszkodzeniami mózgu (np. MPDZ); ▪ obwodowe uszkodzenia (np. porażenie splotu barkowego, rozszczep
kręgosłupa); ▪ choroby nerwowo-mięśniowe; ▪ wcześniactwo; ▪ choroby genetyczne (np. zespół Downa); ▪ kręcz szyi; ▪
choroby demielinizacyjne układu nerwowego; ▪ wspomagająco przy leczeniu dysplazji stawu biodrowego; ▪ w schorzeniach i
ograniczeniach kręgosłupa (np. skolioza, wada postawy, wady stóp, kolan).
Problemy zdrowotne u dorosłych: ▪ udary mózgu; ▪ urazy mózgowo-czaszkowe; ▪ urazy rdzenia kręgowego; ▪ stwardnienie
rozsiane; ▪ stwardnienie zanikowe boczne; ▪ ataksja rdzeniowo-móżdżkowa; ▪ choroby móżdżku; polineuropatie; ▪ dystrofie
mięśniowe; ▪ choroba Parkinsona; ▪ zaburzenia po zabiegach neurochirurgicznych; ▪ zaburzenia funkcji wegetatywnych
(oddychanie, połykanie); ▪ nieprawidłowy wzorzec chodu, bóle obręczy biodrowej; ▪ terapia wyciszająca antystresowa
(ćwiczenia rozluźniające i relaksujące).
Jeśli zauważycie Państwo u dziecka następujące objawy: ▪ nadmierne wyprężanie, odginanie głowy; ▪ prostowanie kończyn
dolnych, zaciskanie palców stóp; ▪ zaciskanie rak, kciuki w środku; ▪ płaczliwość w ciągu dnia i nocy, trudności w karmieniu; ▪
układanie się ciała dziecka na jedną stronę a w późniejszym czasie przemieszczanie się i obroty tylko w jedną stronę; ▪ bunt w
leżeniu na brzuchu lub brak równowagi w tej pozycji; ▪ brak koncentrycznej pracy mięśni brzucha; ▪ nadmierny spokój
dziecka, brak kontaktu wzrokowego.
Metoda Vojty (Internationale Vojta Gesellschaft)
Terapia metodą Vojty wg. koncepcji neurologa prof. Vaclava Vojty, polega na stymulacji określonych miejsc na ciele dziecka,
które mają na celu odruchowe uaktywnianie i wyzwalanie genetycznie zakodowanych mechanizmów lokomocji. Wielokrotna
stymulacja powtarzana z odpowiednią częstotliwością i długością toruje połączenia nerwowe umożliwiając wypracowanie
prawidłowych wzorców ruchowych, a nawet likwidację utrwalonych, patologicznych synergizmów. Jednym z ważnych
elementów terapii jest przeszkolenie rodziców w zakresie stymulacji prioprioceptywnej, co gwarantuje osiągnięcie celów
terapii.
Pod wpływem stymulacji metodą Vojty dziecko powinno dotrzeć do wzorców ruchowych w najbardziej prawidłowym
kształcie. Dziecko jest w stanie wykonać ruch, którego samo nie byłoby w stanie wykonać (ze względu na zaburzone napięcie
mięśniowe). Dzięki terapii dziecko zaczyna odczuwać i poznawać własne ciało, gromadzi nowe doświadczenia ruchowe.
Wielokrotne powtarzanie ćwiczeń prowadzi do stymulacji ośrodkowego układu nerwowego, tworzenia nowych połączeń
nerwowych w mózgu i ostatecznie torowania nowych dróg nerwowych. Gdy obszary mózgu odpowiedzialne za ruch zakodują
i utrwalą wzorce ruchowe aktywizowane podczas stymulacji, dziecko będzie mogło je wykorzystać w swojej spontanicznej
motoryce. Zgodnie z założeniem, metoda Vojty działa globalnie, czyli dąży się do koordynacji procesów ruchowych w całym
organizmie.
Wizytę w gabinecie rozpoczynamy od obejrzenia dziecka i oceny jego rozwoju pod względem jakościowym jak i ilościowym.
Zachowania prawidłowe jak i odbiegające od wieku, wskazujemy rodzicom. Następnie określamy cel ćwiczeń oraz główny
problem. Dobieramy indywidualnie ćwiczenia, które mogą być w pozycji na boku, na brzuchu, na plecach. Uczymy rodzica
stymulacji i utrzymania dziecka, informujemy jakie są reakcje prawidłowe i nieprawidłowe. W przypadku nieprawidłowych
reakcji należy skontaktować się z terapeutą. Określamy czas terapii oraz czas powtórzeń oraz sprawdzamy, czy nasz cel został
osiągnięty.
